Νοέμβριος 1975. Αρχίζει η δεύτερη δίκη του Πιερ Γκολντμάν, αριστερού ακτιβιστή. Στην πρώτη, είχε καταδικαστεί σε ισόβια για τέσσερις ένοπλες ληστείες, μεταξύ των οποίων και μία όπου δολοφονήθηκαν δύο φαρμακοποιοί. Διατρανώνει την αθωότητά του και μετά από λίγες βδομάδες γίνεται το είδωλο της αριστερής διανόησης. Ο Ζορζ Κιεζμάν, νεαρός δικηγόρος, αναλαμβάνει την υπεράσπισή του. Πολύ σύντομα, όμως, έρχονται σε σύγκρουση. Ο απείθαρχος και προκλητικός Γκολντμάν ρισκάρει να καταδικαστεί σε θάνατο και συντελεί στην αβεβαιότητα της ετυμηγορίας. Συνδυάζοντας βιογραφία και ντοκουμέντο ο Σεντρίκ Καν («Robero Succo» 2001, «Κόκκινα Φανάρια» 2004) επιτυγχάνει να δημιουργήσει μία δυνατή και συναρπαστική δικαστική ταινία. Αποφεύγοντας κάθε τέχνασμα και παραμένοντας πεισματικά, θα έλεγε κανείς, εντός της δικαστικής αίθουσας δίνει την πρώτη θέση στον λόγο και στις έξοχες ερμηνείες του καστ. Εξέταση μαρτύρων, αγορεύσεις, ετυμηγορία αναλύονται με κάθε λεπτομέρεια αναλόγως της στρατηγικής των αντιπάλων: της υπεράσπισης, του Εισαγγελέα και της πολιτικής αγωγής. Μια μάχη που μοιάζει προσωπική αλλά πάλλει και εκτός της αίθουσας και εκτός χρονικών ορίων, καθώς υπενθυμίζει θέματα με τα οποία οι κοινωνία είναι αντιμέτωπη μέχρι σήμερα: προκαταλήψεις, ρατσισμός, αστυνομικές μέθοδοι, ακτιβισμός κ.ά.